Lopen

Legolas liep door het woud. Hij bekeek de bomen.. Hij kwam aan bij een aantal lijken. Vermoord. Zij een elf. Logolas keek naar de lijken, het waren drie mannen.

Een elf kwam aanlopen en zei tegen Legolas"Osgiliath heeft stand gehouden.".Legolas knikte en dwaalde toen alleen door de bossen de andere gingen alvast. Opeens hoorden Legolas iets ....

Een enorm zwaard hakte door de struiken, en Udrûm kwam eruit. hij grijnsde zijn vuile bek open, en bromde iets.. "Brosh, nardur golug..." (Hallo, kleine elf...) Hij hief een gemene kwijlerige lach aan, en hief zijn zwaard, om Legolas een enorme tik voor zijn hoofd te verkopen.

Legolas sprong naar achter en trok zijn zwaard. tenslotte zou hij moeten ontwijken anders was hij zo dood. Hij bekeek de trol goed en wachte op zijn lichaamsbewegingen.

"Sterf, golug..." Zei hij met een diepe stem, en hij sloeg nog eens.

legolas dook met een koprolletje aan de kant en bleef een beetje weg van Udrûm. En probeerde te wachten op het juiste moment...

"Pak hem!!" Brulde hij, waarna er een groep Olog-Hai (trollen uit Mordor) uit de bossen dokken, en allemaal op Legolas begonnen te knuppelen met bijlen en knotsen.

Heb ik weer dacht Legolas.
Legolas blokeerde de meeste steken maar kreeg een kleine snee in zijn arm. Hij sprong naar achter en ging toen rennen naar één van de trollen en sprong zo hoog als hij kon en stak in zijn keel en trok vlug zijn zwaard eruit om de andere aanvallen te blokeren.

Udrûm brulde k3aad bij het zien sterven van zijn luitenant. "Pak hem dan, vervloekte maden!" Riep hij kwaad uit, en hij sprong op Legolas af, met zijn lange mes/zwaard in de aanslag.

Legolas deed een paar passen achter uit. Met zijn zwaard voor zijn hoofd. Hij riep naar de elfen in dit gebied.

Udrûm keek met een vieze glimlach naar LEgolas.. "Tijd om te sterven, nargul olug..." Hij stak toe...

Blokeerden de slag met zijn zwaard maar hij was duidelijk slapper dan Udrûm. Toen verschenen er pijlen tussen de bomen die op de trollen en Udrûm waren gericht. De elven waren geariveerd.

Udrûm keek verward toen Legolas voor hem verdwenen was. Opeens zoefde een pijl voor zijn ogen langs, en hij werd in een plekje op zijn achterhoofd egraakt. Hij brulde pijnlijk, en zwaaide rond, waarbij hij 'iets raakte. Hij herstelde zich, en trok de pijl eruit. Daarna keek hij naar een elf die gebroken voor hem lach.. Hij zette zijn voet erop, en duwde het meterslange zwaard in zijn borst.

Hij keek na de moord op naar de andere elfen, maar besefte opeens dat er al een paar trollen waren gevallen.. "Urbai-krut!"(Terugtrekken!)

Legolas sprong nu op een lager tak waar nog een elf op zat. "Blijf vuren tot ze weg zijn!" En legolas trok zijn eigen pijl en boog en schoot op de trollen...

Udrûm struikelde een paar keer over takken, en uiteindelijk belandde hij in een kleine, diepe kom in het land.. Hij viel op zijn knieën, en hield zijn hoofd tussen zijn handen. Hij had zijn meester beledigt met dit falen...

"Udrûm...

Udrûm, maugoth-izub..

amat brus-lat run-kraat?! De donkere stem raasde door zijn hoofd als een tornado...

Legolas zag dat een paar elven de trollen wilde najagen maar legolas hield ze tegen."Nee, we hebben gewonnen. Nu terug om de andere te waarschuwen mischien komen ze terug met meer." Legolas en de elven gingen terug.