Hervonden...

Orduin reed met een noodgang over de brug naar de toren van Dol Guldûr.. Zijn paard, een monsterlijk dier met een gemeen karakter en lijf, hinnikte kwaad toen Orduin steeds meer aandreef, maar Orduin schopte het apar genadeloos, totdat het hijgend tot stilstand kwam op de binnenplaats.. "Dol Guldûr..." Orduin zakte op zijn knieën nadat hij was afgestapt, en keek omhoog naar de hoge toren.

hij richtte zich weer op, en blies op een grote zwarte hoorn.. Niet lang daarna kwamen uit de gangen en hallen stromen orks, aardmannen, en overlevende uruk-hai gestroomd.. Odruin verhief zijn stem: "Kul-izg Orduin, latub goth!" (Ik ben Orduin, jullie meester!) ij begon in de Zwarte Taal vreemde bevelen te geven, en toen hij een lange, gehaakte zweep liet knallen, gingen ze krijsend aan het werk..

Orduin's oren kromden even onnatuurlijk, en hij draaide zich om. Over de brug van Dol Guldûr reedt hij weer, totdat hij aan de rand van het Demsterwold was.. "Wie daar, die het waagt Dol Guldûr te betreden!?" Riep hij in het zuiiverste Westers.

Zoals gewoonlijk zat Avari in demsterwold
ze zat verstopt in de bosjes en had het enge zwarte gedaante al zien rijden ..
'' ze bleef muisstil zitten . ze verroerde zich niet.

"Mijn oog bespeurt je!" Zei Orduin met een scheve glimlach op zijn gelaat. Hij liep het wold in, en zijn paard hinnikte kwaad. Opeens stond hij met zijn paard achter Avari.. "Boe..."

Avari keek aar achteren een schreeuwde het uit.
ze schoot weg ze verstopte zich 100 meter verder achter een boom.
''asjeblieft haal me hier weg'' zei ze zachtjes.
''asjeblieft''asjeblieft''asjeblieft''

"Waarom niet dan, has-sharlob..?" Orduin sistte venijnig, en trok een van zijn twee lange messen. Hij liet het lemmet net onder Avari's keel komen, en tilde deze zachtjes op.. "Ben jij van waarde voor mij dan...?"

Er schoot opeens een pijl tussen de bomen op de keel van Orduin af.
"Dit zijn mijn bossen, kom niet verder"Klonk er achter aan.

Orduin schrok toen de pijl langs zijn keel zoefde, en hij keek in die richting.. "Dit is het bos van mijn meester, Sauron de Grote! Dol Guldûr is hier gebouwd voordat jij ent geboren, elf!!" Zijn paard benadrukte dit met een wkaad gehinnik, en een steiger.

Avari liep stilletjes weg toen ze zag dat orduin bezig was met die die blonde rare elf.
''dank u heer'' dank u heer'' zei ze zachtjes en rende stilletjes weg .
met in haar gedachten dat teorak niet eens afscheid had genomen..

Orduin liet dit niet gebeuren, en zwaaide vervaarlijk emt het ems naar de stuiken waar Legolas zich in bevondt.. Hij galloppeerde daarna in noodgang naar Avari, en trok haar met ';eén arm op het zadel, waarna hij naar de toren van Dol Guldûr reed, door de poorten, die vervolgens gesloten werden, achter de poorten, het gekrijs van orks...

Legolas keek ze na. toen wende hij zich tot een paar elven."Roep de andere Gulduur moet een keer vallen, waarschuw ook vader. Mischien zelfs de mensen tenslotte dit zijn ook hun vijanden. Toch? "